Наша мова — у нашых генах

Все чаще и чаще мне приходится слышать разговоры на затертую тему, почему белорусы не говорят на родном языке. Мол, столько столетий боролись за него, умирали наши предки, и ради чего же? Вот теперь, когда есть возможность говорить на родном языке, про него, кажется, забыли. Большинство представителей молодого поколения не знают родного языка, не уважают его и не считают нужным учить. Однако есть и те, кто все-таки помнят, о подвиге наших предков.

Як для мяне, то па прычыне мілагучнасці беларускай мовы, няма такой патрэбы мацюкацца.

Удалось связаться и поговорить с Яниной Асипцовой, которая старается сохранять традиции своих предков, разговаривая на белорусском языке. В свободное время Янина пишет стихи, читает книги, посещает выставки и музеи, путешествует по городам и местечкам Беларуси.

– Почему ты считаешь важным говорить на родном языке?

– Чаму важна размаўляць па-беларуску? Бо гэта адчуванне адметнасці, не толькі сваёй, а таксама і нацыянальнай. Гэта мова, якая дае шмат магчымасцяў для рэалізацыі: вершы, песні, проза… Як для мяне, то па прычыне мілагучнасці беларускай мовы, няма такой патрэбы мацюкацца. Нават гістарычна склалася так, што мова выжыла, хаця яе і называлі «мужыцкай». А чаму? Бо яна ў нашых генах. Калі параўноўваць адзнакі па мовах, нярэдка здараецца, што па роднай мове адзнакі вышэй, – говорит Янина.

– Хорошо, тогда что ты думаешь о том, что в Беларуси родной язык не популярен?

– Не магу сказаць, што мова не папулярная. Проста ніхто не хоча займацца ёй. З кожным годам усё больш і больш моладзі цікавяцца, спрабуюць пераходзіць. Шмат хто прыпыняецца на этапе «трасянка», таму што люді пачынаюць смяяцца. Ёсць праблемы ў пошуках суразмоўцы. Але для тых, хто хоча пачаць размаўляць існуе ТБМ (Таварыства беларускай мовы) і інтэрнэт. Магчымасцяў шмат: і беларуская музыка (не толькі народная), існуюць кніжкі, перакладзеныя фільмы, нават мульцікі.

– А как ты решила разговаривать на белорусском? Родители повлияли или сама решила?

– Канешне, мова спачатку ўкладалася бацькамі. Але, класа з 6-7 (калі пачала вершы пісаць) я вырашыла дакладна звязаць сваё цяперашняе жыццё з беларускай мовай. Быў час, калі мне не падабалася, што мне сказалі весці старонкі ў сацыяльныях сетках па-беларуску. Пазней, я пачала знаходзіць аднадумцаў і не пашкадавала… Зараз усё, чым я займаюся, па-беларуску.

– Спасибо, Янина. Было приятно побеседовать.

И действительно приятно, что у нас есть такая молодежь, которая помнит свои корни, свой язык. Значит белорусский язык жив и будет продолжать развиваться.

Добавить комментарий