Сепарацыя. Першы крок у самастойнае жыццё
Што такое сепарацыя?
Сепарацыя — псіхалагічны і фізічны феномен, які апісвае працэсc аддзялення дзіцяці ад бацькоў. Сепарацыя пачынаецца з самага маленства і ўяўляе сабой чараду аддзяленняў. Першы акт аддзялення адбываецца ў момант нараджэння. Затым дзіця адлучаецца ад грудзей маці, вучыцца хадзіць, усведамляе сябе як асоба.
Наймагутны ўнутраны канфлікт
У больш дарослым узросце жаданне сепаравацца ўзнікае разам з гатоўнасцю жыць самастойна. Але часам нешта ідзе не так. З аднаго боку, малады чалавек хоча жыць свабодна і сам прымаць рашэнні з другога — псіхалагічна не можа аддзяліцца ад бацькоў. Чаму так адбываецца? Працэсу сепарацыі перашкаджаюць гіперкантроль, маніпуляцыі, недаатрыманы клопат ці пачуццё віны.
Прыкметы несепараванасці :
- Я не адчуваю сябе такой жа патрэбнай і значнай на адлегласці
- Я заўсёды абапіраюся на меркаванне іншага
- Я дамагаюся ўсяго праз маніпуляцыю
- Я ўпэўнен, што бацькі вырашаць любыя мае праблемы
- Я адчуваю вельмі моцныя пачуцці да бацькоў
- Я не магу пра сябе паклапаціцца
- Я адчуваю фінансавую залежнасць
Як сепаравацца, калі жывеш з бацькамі?
У першую чаргу вызначыце, ці ёсць у вас асабістая прастора: ці зачыняюцца дзверы ў ваш пакой, ці адчуваеце вы свае межы. Затым ацаніце стаўленне да вашых асабістых рэчаў: папытаеце не чапаць іх без попыту і не сціраць вашу адзежу. Абгаварыце свой фінансавы ўдзел у жыцці сям’і і пазначце гатоўнасць несці выдаткі. Напрыклад, купляць прадукты, аплачваць 10 працэнтаў камунальных паслуг.
Што рабіць, калі бацька кантралюе на адлегласці?
Тут можа дапамагчы псіхатэрапія, падчас якой чалавек вучыцца абапірацца на сябе. Калі пакуль няма сродкаў на псіхолага, то вызначыце, у чым вы залежныя матэрыяльна або эмацыйна, вызначыце на якой дыстанцыі хочаце знаходзіцца ад бацькоў. Падумайце, якія псіхалагічныя ўстаноўкі бацькоў перашкаджаюць вам жыць самастойна.
Сепарацыя — умова сталення, таму неабходна.