Не зови меня в шумные компании
Не влеки меня за собой
Не поверю я звукам обманным
Не пойду я вперёд за тобой.
Как бы не было трудно,
Я буду взирать на Христа
Ведь Он – моя глубина.
Он - моё постоянство ума.
Он – моё посвящение.
Он – моя жажда и моя нужда.
Он – моё восхищенье.
Он – моя тайная комната.
Я не хочу кричать во всеуслышание
«Я за Тобой иду!»
Я не хочу толпу кормить лишь звуками,
Я делом накормить хочу.
Не зовите! Не ждите меня!
Я сделала выбор, и как говорила «Он - моё постоянство ума».
Я не поверну назад, и даже не оглянусь.
Я знаю оригинал! И на фальшивку я не куплюсь.
2 thoughts on “Оставлю тьму навеки”
Калі б гэта быў мой верш, я б адклікала яго з сайта і дапрацавала.
Гэта не верш. Гэта проста тэкст, размешчаны ў такой форме, якая вонкава нагадвае верш.
Не стамлюся паўтараць: пра самыя важныя рэчы пісаць найцяжэй, пачынаць варта з простага.
І для такіх тэкстаў мае значэнне мэтавая аўдыторыя. Для шараговых чытачоў тут нічога няма, а вось пратэстанты прынялі б, наколькі я ведаю некаторых сваіх знаёмых.
Калі б гэта быў мой верш, я б адклікала яго з сайта і дапрацавала.
Гэта не верш. Гэта проста тэкст, размешчаны ў такой форме, якая вонкава нагадвае верш.
Не стамлюся паўтараць: пра самыя важныя рэчы пісаць найцяжэй, пачынаць варта з простага.
І для такіх тэкстаў мае значэнне мэтавая аўдыторыя. Для шараговых чытачоў тут нічога няма, а вось пратэстанты прынялі б, наколькі я ведаю некаторых сваіх знаёмых.